Дата и время
Дзень Незалежнасці – свята, якое стала ўвасабленнем мужнасці, сімвалам яднання беларускага народа. Урачыстыя мерапрыемствы, прысвечаныя Дню Незалежнасці і 74-й гадавіне вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў, прайшлі і на Шчучыншчыне.
День Независимости стал символом свободной и мирной жизни. Об этом Президент Беларуси Александр Лукашенко заявил сегодня на торжественном собрании, посвященном главному государственному празднику.
Э.С. Дзікевіч, старшыня раённай ветэранскай арганізацыі:
Дорогие соотечественники!
Поздравляю вас с Днем Независимости Республики Беларусь.
Этот праздник, объединяющий судьбы разных поколений, напоминает о долгом и непростом пути становления нашего государства.
Мы знаем цену настоящей свободы. Осознаем силу единства народа, его патриотизма и веры в будущее. Понимаем, что суверенитет - это наше главное достояние.
Накануне Дня Независимости ветеранов Великой Отечественной войны пригласили на прием в историко-культурный комплекс «Гродненская крепость – Партизанский лагерь». Здесь в неформальной обстановке они пообщались с руководством области.
Война смогла оставить след печали...
И мы гордимся, уважаем тех людей,
Что в дни войны боролись и страдали
И пережили множество потерь.
Потерь своих товарищей и близких,
Людей родных и сердцу дорогих.
Они страдали и боролись за Отчизну –
Мы любим, уважаем их.
Прошло немало лет со Дня освобожденья,
Надвор'е ўсё ж унесла свае карэктывы. Пачаўся дождж, і артыстам тэрмінова прыйшлося перабірацца з вуліцы, дзе была абсталявана імправізаваная сцэна, у памяшканне дома фальклору. Аднак ніхто не сумаваў: дэмбраўцы гатовы былі ўдзельнічаць у свяце пры любым надвор'і! Дарэчы, яны дружна падтрымлівалі артыстаў і весела падпявалі ім.
Усё ж такі ніхто не ведае лепш жыхароў свайго сельсавета, як яго старшыня. Нездарма Тамара Іванаўна Зубрыцкая – старшыня Васілішкаўскага сельвыканкама, параіла мне накіравацца ў вёсачку Відаўка. Шчыра прызнацца, не чакала, што акажуся ў такім райскім куточку. А стварыла яго гаспадыня адной з сядзіб Тарэса Антонаўна Рудская – чалавек вельмі прыемны, добразычлівы і творчы.
Нядаўна да нас у рэдакцыю зайшоў лідчанін. Мужчына шмат гадоў таму быў героем нашай газетнай паласы, аднак і сёння яму ёсць што расказаць. Эдуард Уладзіміравіч Зяновіч – дзіця вайны. І хай сабе афіцыйна такога статуса не існуе, мы разумеем, што гэта не проста словы.