Обычные и необычные. Щучинцы в фотообъективе Анны Каспер

Студзень ноччу горад студзіць,
Сыпле снегам незнарок.
Ранкам стануць бегчы людзі,
Ён – за імі крок у крок.
Ад марозу шчокі рдзеюць,
Санкі цягнуцца ўгару…
Снягіры на снезе “спеюць”
На пацеху песняру. 
Мы спяшаемся на працу,
Краем вока бачым снег.
Каб нарэшце паўглядацца –
Здымкі робім мы наспех.
 – Можа час ужо спыніцца? – 
Студзень глянуў з-пад рукі.
 – Паспяшайце падзівіцца
На зімовыя дзянькі!