Урок у музеі, прысвечаны паэтам. У народным літаратурным музеі А.С. Пашкевіч (Цёткі) адбылася творчая сустрэча з Уладзімірам Рулём і Міхаілам Забалотным

Адзіны ў Беларусі народны літаратурны музей А.С. Пашкевіч (Цёткі), які знаходзіцца ў Астрынскай сярэдняй школе імя А.С. Пашкевіч (Цёткі)”, добра вядомы не толькі ў нашай краіне. І ўсё гэта дзякуючы старэйшай захавальніцы музея Але Балобан, яе цікавым задумкам і знаходкам.

“Музей у чамадане”, літаратурныя сустрэчы, праца з экскурсаводамі, касцюміраваныя экскурсіі з тэатралізацыяй у музеі – усё гэта падтрымлівае і павышае цікаўнасць да музея. Тым больш, што яго з поўным правам можна ўжо называць не проста літаратурным, а літаратурна-краязнаўчым музеем. Працуе Ала Сямёнаўна ў цесным супрацоўніцтве з Домам культуры і тэатральнай творчасці, пакоем па месцы жыхарства “Сузор’е”, Астрынскай гарпасялковай бібліятэкай.

Вынікам такога зацікаўленага супрацоўніцтва і стаў праект “Урок у музеі”, над якім другі год працуюць разам бібліятэка і музей. Быў распрацаваны сумесны план, дзе знайшлі сваё месца літаратурныя сустрэчы, юбілеі беларускіх пісьменнікаў, паэтычныя ўрокі, чытацкія салоны і сустрэчы не зусім звычайныя для літаратурнага музея. Чаму незвычайныя? Справа ў тым, што ў музеі праходзяць урокі па гісторыі нашай малой радзімы, сабраны матэрыялы па генацыдзе беларускага народа ў гады Вялікай Айчыннай вайны, па гісторыі яўрэйскага насельніцтва Астрыны, а таксама звесткі пра нашых знакамітых землякоў. Таму госці на такіх уроках бываюць розныя. І пра апошнюю з такіх сустрэч хочацца расказаць.

У гэтым годзе свой 70-гадовы юбілей адзначыў паэт Уладзімір Руль. Нарадзіўся ён у вёсцы Матылі Шчучынскага раёна, жыве на Воранаўшчыне. З Уладзімірам Валяр’янавічам супрацоўніцтва даўняе і павіншаваць яго з юбілеем было вырашана на ўроку ў музеі. Запрошаны У.В. Руль быў разам з сябрам па паэтычнай творчасці з Воранава Міхаілам Забалотным. Каб урок быў больш выніковым, было вырашана правесці яго ў актавай зале для вучняў старэйшых класаў.

У юбіляра ўбачылі свет чатыры кнігі. І апошняя цікавая тым, што ў яе ўвайшлі вершы, якія аўтар задумаў песнямі. І пятнаццаць з іх ужо маюць сваё музычнае ўвасабленне. Сярод іх – песні пра Шчучын і Астрыну. А ўсіх вершаў у кнізе “За крок да песні” – 39, на беларускай і рускай мовах.

У час сустрэчы Уладзімір Валяр’янавіч чытаў вершы, дзяліўся сваімі планамі, вёў шчырую размову са слухачамі, адказваў на пытанні, дзякаваў за ўвагу да яго творчасці. У падарунак аўтару чыталі яго вершы дзяўчынкі Ангеліна Сямашка і Ілона Фіруновіч. І юбіляр быў задаволены, як яны гучалі.

Міхаіл Забалотны – чалавек іншага складу. У Беларусь сын данскога казака прыехаў з Казахстана. Па прафесіі ён інжынер, здавалася б, зусім не паэтычная праца. Але калі паэзія жыве ў душы, яна абавязкова знойдзе выйсце. Што гэта так, сцвярджаюць восем кніг аўтара, дзявятая рыхтуецца да друку. Частка яго вершаў выйшла на беларускай мове ў перакладзе Дануты Бічэль, і гучаць яны цудоўна. Паэт гаворыць, што ён усім сэрцам палюбіў Беларусь і яе мову, і кніга на беларускай мове “Праз цярнёвы гушчар прабірацца да зорак” – падзяка краіне, якая стала для яго другой Радзімай. Чалавек надзвычай энергічны, апантаны, ён умее сябе падаць, знайсці агульную мову з аўдыторыяй, выклікаць цікавасць да сябе. Ён здзіўляе сваёй адкрытасцю і добразычлівасцю. А калі ён заспяваў песню, прысвечаную дачцэ, удзельнікі сустрэчы не змаглі застацца абыякавымі. Потым была песня пра каханне і… раманс, які паставіў кропку. Аўтар атрымаў заслужаныя апладысменты, а вершы, прачытаныя Веранікай Бараноўскай, уразілі ўжо яго самога.

А далей нашых гасцей чакала сустрэча з Цёткай. Яны наведалі музей, пазнаёміліся з яго экспазіцыяй, потым былі гасцямі бібліятэкі, дзе Уладзіміра Валяр’янавіча чакаў прыемны сюрпрыз: на банеры па гісторыі пасёлка размешчаны ўрывак з яго верша пра Астрыну. Добра, калі можна падарыць чалавеку некалькі імгненняў радасці.

Ганна СЦЯПАНЧАНКА, бібліятэкар Астрынскай гарпасялковай бібліятэкі.